Gıpta ile seyrederken beyzayı,
Gözüm hep takılır,
Siyahın bendeki sevinişine..
Gözlerin karın düştüğünü hiç gördü mü Bilal?
Öyle düşer de dilinden Âhâd;
Sözcükler kıskanırdı,
Dile bu kadar yakışan kelamı..
Siyahın en güzelini,
Seyrederdi semavat..
Neydi Bilal..?
Sokak çocuklarına seni bir dinara
Taşa tutturan...
Gövden kan içinde,
Sabit kılan neydi..?
Kimi gördün de..?
Kara
Üstünde bu kadar beyaz durdu..
Kimdi Bilal..?
Kim köleyi efendisinden üstün kıldı..?
Kızgın güneş gölge eder de,
Gögsündeki taş senden çok inler...
Bir çağrı düşer dilinden,
Asırlar tekrar eder..
Şimdi anlıyorum
Bülbüller neden Âhâd der.
Ve Aklıma şimşek olur
Bir Âhâd kaç kırbaç eder…
Bir sıddıkın avuçlarında.
Beyaz bir güvercinsin artık,
Hürriyet iki yüz dinar..
Kanatların kırılana kadar uç,
Belli ki düştüğün yer,
Cennettir...
(Alıntı)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder