Yardım, şefkat ve sevgi hissinin ebedileşmesi arzusundan doğan ve diğergamlığın müesseseleşmiş şekli olan vakıf müesseselerimiz sayesinde cemiyetimiz yıllarca huzur içinde varlığını devam ettirmiştir.
Bu ecdâd vakıflarından birkaçını sayalım :
- Kışın aç kalan kuşların beslenmesi,
- Bayram günlerinde şehir ve kasabalarda top atılarak çocukların sevindirilmesi,
- Koyun cinsinin ıslah edilmesi,
- Et fiyatlarının kış aylarında yükselmemesini sağlayacak tedbirlerin alınması,
- Hasta ve garip göçmen leyleklerin bakım ve tedavi edilmesi,
- Çalışan kadınlara sütanne bulunması,
- Hac yolunda parasız kalanlara para dağıtılması,
- Cami ve türbe duvarlarındaki ot ve yosunların temizlenmesi,
- Ramazan-ı Şeriflerde camilerde hurma, zeytin gibi iftariyeliklerin dağıtılması,
- Köy ihtiyarlarına elbise temin edilmesi,
- (Bu çok ilginçtir, ne kadar ince bir düşünce) Hamalların sırtlarındaki yükleri, üzerine koyup dinlendikten sonra kimsenin yardımına muhtaç olmaksızın sırtlanabilmeleri için mola taşları dikilmesi,
- Yüksek dağ ve geçitlerde kar ve tipiden korunmak için sığınak yapılması,
- Yaz aylarında sıcaktan bunalanlar için gölgelik yapılması ve icab eden yerlere su küplerinin konulması...
gibi insanı hayretler içinde bırakan çok enteresan vakıflar kurulmuş ve işletilmiştir.
Türk Kültür ve Medeniyeti,C. 1, Atatürk Ünv. Türk Kültür Arş. Ens. Yay., Ankara/1956, s.202
Bir millet ki, geçmişi, şan ve şerefle dolu,
O millet ecdâdından bugün utanır oldu...
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder